Πρωτομαγιά: Ημέρα Τιμής και η Δύναμη της Άνοιξης

Η Πρωτομαγιά δεν είναι απλώς η πρώτη ημέρα του Μαΐου, ούτε μόνο η γιορτή της Άνοιξης και των λουλουδιών. 

Είναι κυρίως μια ημέρα βαθιά συμβολική, αφιερωμένη στους αγώνες της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Μια μέρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, τη θυσία με την ελπίδα, το αίτημα για δικαιοσύνη με το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.

Η Πρωτομαγιά ιστορικά συνδυάζει την εργατική γιορτή με τη γιορτή των λουλουδιών, φέρνοντας μαζί την πόλη και την ύπαιθρο σε μια κοινή γιορτή, όπου τα λουλούδια συμβολίζουν τη ζωή και την ανανέωση.

Η Εργατική Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στο μακρινό Σικάγο, το 1886, όταν οι εργάτες ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας κάτι που σήμερα θεωρείται αυτονόητο: 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο. 

Αυτοί οι αγώνες πληρώθηκαν με αίμα, συλλήψεις και καταστολή, αλλά άνοιξαν τον δρόμο για τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που ακολούθησαν.

Στην Ελλάδα, η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως Εθνική Εργατική Εορτή το 1937 από τον Ιωάννη Μεταξά. 

Όμως, η σχέση του ελληνικού λαού με την ημέρα αυτή είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. 

Από την πρώτη απεργία καπνεργατών στη Δράμα το 1888, μέχρι τις μεγάλες διαδηλώσεις των αρχών του 20ού αιώνα, οι Έλληνες εργάτες πάλευαν για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και κοινωνική ασφάλιση.

Η σημαντικότερη ίσως στιγμή ήταν το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όταν οι διαδηλώσεις των καπνεργατών βάφτηκαν με αίμα. Ο θάνατος του νεαρού Τάσου Τούση και η εικόνα της μητέρας του να θρηνεί πάνω στο κορμί του, αποτέλεσε σύμβολο για τη μαχόμενη εργατική τάξη και ενέπνευσε τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον εμβληματικό "Επιτάφιο".

Οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς συνέχισαν δυναμικά και στις επόμενες δεκαετίες, φτάνοντας μέχρι τη σύγχρονη εποχή. 

Το 2010, σε μια περίοδο έντονων οικονομικών πιέσεων και κοινωνικών εντάσεων, χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων. 

Η Πρωτομαγιά, για ακόμη μια φορά, έγινε φωνή αντίστασης και ενότητας.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη συμβολική της διάσταση ως γιορτή της φύσης και της αναγέννησης. 

Η άνοιξη, με τα χρώματα και τα αρώματά της, γίνεται σύμμαχος σε αυτή τη γιορτή της ζωής, της ελπίδας και της συλλογικής διεκδίκησης.

Η 1η Μαΐου είναι μια γιορτή με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Είναι ημέρα απεργίας, ημέρα συλλογικής μνήμης, αλλά και ημέρα έμπνευσης. Όσες κατακτήσεις απολαμβάνουμε σήμερα, οφείλονται σε εκείνους που αγωνίστηκαν χθες. Και όσες κατακτήσεις ονειρευόμαστε για το αύριο, θα έρθουν μόνο αν συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Γιατί κάθε Πρωτομαγιά μας θυμίζει ότι η κοινωνική πρόοδος δεν χαρίζεται – κατακτιέται.

Το άρθρο γράφτηκε μετά από σχετική έρευνα με βάση την 1η Μαίου. (Κ.Ε.)