Αλέξανδρος Δέσης: Ένας... έφηβος 68 ετών, ένας αθλητής πινγκ πονγκ για 60 χρόνια!

Ο Αλέξανδρος Δέσης είναι ένας από τους ανθρώπους που ζει την Επιτραπέζια Αντισφαίριση, τα τελευταία 60 χρόνια και συνεχίζει ακόμη να συμμετέχει και να χαίρεται το Άθλημα το οποίο χαρακτηρίζει ως «το χόμπι μου και η ζωή μου»!

Ο Αλέξανδρος Δέσης γεννήθηκε το 1956 στην συνοικία Πέρα της Κωνσταντινούπολης και ξεκίνησε να παίζει πινγκ πονγκ το 1964 (8 ετών) στο Πέρα Κλουμπ, που ήταν «ο προπομπός του Α.Σ. Πέρα και ιδρύθηκε το 1877 στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης, με την ονομασία Γυμναστικός Σύλλογος Ερμής. Είναι το αρχαιότερο αθλητικό σωματείο και κατά καιρούς πορεύτηκε με τις ονομασίες Ελληνική Ομάδα Πέρα, Σύλλογος Βυζάντιον Πέρα, Πέρα Κλουμπ κ.α. Δυστυχώς το Τουρκικό καθεστώς διέκοψε τη λειτουργία του Αθλητικού Συλλόγου Πέρα και επέτρεψε την επαναλειτουργία του το 1923 αλλά με την ονομασία Beyoglu Spor, με Beyoglu να είναι η τουρκική ονομασία της συνοικίας Πέρα» όπως αναφέρεται στο site του Α.Σ. Πέρα https://as-pera.gr/home/

Το gre78.blogspot.com, με την ευκαιρία της συμμετοχής του Αλέξανδρου Δέση στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα Ανδρών Αττικής συνομίλησε μαζί του για την ζωή, την πορεία, τις επιτυχίες και την προπονητική του παρουσία. Μην σας παραξενεύει ότι στην ηλικία των 68 ετών παίζει ακόμη σε αγώνες με αντιπάλους ενεργούς αθλητές και όχι απλά βετεράνους ή ανεξάρτητους. Το αγωνιστικό του επίπεδο είναι πολύ υψηλό και άν είναι να τον... κερδίσετε το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ιδρώσετε για να τα καταφέρετε και μάλιστα πολύ!

«Για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν πολλά Αθλήματα που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν, αλλά το πιο ταιριαστό Άθλημα εκείνη την περίοδο ήταν το πινγκ πονγκ και έτσι βρέθηκα και εγώ με μια ρακέτα στο χέρι από τόσο μικρός», μας λέει στην αρχή της αφήγησής του για τα χρόνια εκείνα τα παλιά.

«Το 1974 (18 ετών) ήρθα στην Ελλάδα για σπουδές ως μηχανολόγος και έμεινα στην Κυψέλη αρχικά και μετά στον Άλιμο. Στην οδό Πατησίων ήταν το Πέρα-Ταταύλα και ήρθα «συστημένος» για να πάω εκεί».

Ποιά ήταν η διαφορά του πινγκ πονγκ στην Τουρκία και την Ελλάδα;

«Υπήρχαν πάρα πολλοί παίκτες στο ίδιο επίπεδο στην Τουρκία, εδώ ήταν πολύ υψηλό το επίπεδο στην κορυφή, αλλά δεν υπήρχε βάθος. Οι κορυφαίοι αθλητές είχαν πολύ μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους. Στο Πέρα-Ταταύλα αν και ήταν συνοικιακό σωματείο, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά τις κατηγορίες, παίζαμε σε ένα υπόγειο με ένα
τραπέζι καλό, ένα ακόμη για προπόνηση και πάτωμα μωσαϊκού, ενώ στο υπόγειο αυτό ήταν και τα γραφεία του συλλόγου».

Πότε αρχίσατε να προοδεύετε στο παιχνίδι σας;

«Το 1975 ξεκίνησα προπονήσεις σε επαγγελματικό επίπεδο, προπονούμουν 6 ώρες την ημέρα και αυτό έφερε γρήγορα καλά αποτελέσματα. Το 1977 με καλούν στην Εθνική για πρώτη φορά, το 1978 στέφομαι πρωταθλητής ανδρών (σ.σ. αντιμετώπισε στον τελικό τον Άγγελο Μακρή), αλλά με τιμωρούν το 1980 με τριετή αποκλεισμό για κάποια θέματα και λόγω αυτή της τιμωρίας απομακρύνομαι από το Άθλημα. Επανέρχομαι με την λήξη της τιμωρίας στα 25 μου χρόνια, αλλά παρά το ότι συμμετείχα με την Εθνική ομάδα σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα, το επίπεδό μου δεν έφτασε ποτέ ξανά εκεί που ήταν πριν».

Ποιοί ήταν οι καλύτεροι αθλητές εκείνη την περίοδο;

«Κορυφαίος ήταν ο Κωνσταντίνος Πρίφτης (σ.σ. πρωταθλητής Ανδρών από το 1973 έως το 1975), αλλά πλέον έπαιζε επαγγελματικά στην Ιταλία και δεν μπορούσε να παίξει εδώ. (σ.σ. ο Πρίφτης κατέκτησε τον τίτλο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άλλες 6 φορές, το 1982, 1983, 1984, 1985, 1986 και 1988). Εξαιρετικοί αθλητές ήταν και οι Δημήτρης Ζήκος (2 χρυσά και 5 ασημένια σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανδρών), Νίκος Κωστόπουλος (1 χρυσό και 2 ασημένια), Μανώλης Διακάκης (2 χρυσά και 5 ασημένια) και βέβαια ο Χρήστος Χριστοδουλάτος (10 χρυσά και 2 ασημένια), ο οποίος πλέον ολοκλήρωνε την αθλητική του καριέρα εκείνα τα χρόνια.

Αυτά στο ατομικό, στο ομαδικό ποιές ήταν οι σημαντικότερες στιγμές σας;

«Στο ομαδικό με τον Πέρα-Ταταύλα αρχικά (1978-79, 1982-83) και με τον ΑΟ Ταταύλα έχουμε πάρει αρκετά Πανελλήνια Πρωταθλήματα με συμπαίκτες τον Ζήκο, τον Πλακωτάρη και αργότερα τους Καταχανά, Λάμη, Κορδούτη».

Πότε ξεκινήσατε την προπονητική σας καριέρα;

«Από το 1985 ασχολήθηκα με την προπονητική στον ΑΟ Ταταύλα, ως υπεύθυνος των γυναικών. Τα σωματεία τότε ήταν πολύ πιο οικογενειακά και ζεστά, τώρα λείπει αυτό από το άθλημα γενικά. Είχαμε και εκεί επιτυχίες και θυμάμαι ανάμεσα σε άλλα ότι η Χρυσούλα Τουρσουνίδου και η Μαρία Μιτακίδου (φωτό) είχαν πάρει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Δπλό Γυναικών το 1994, η Τουρσουνίδου ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδος το 1991 στο Ατομικό (σ.σ. με αντίπαλο την Δέσποινα Δάνδουλα), ενώ την ίδια χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα στο Ομαδικό Γυναικών με τον ΑΟ Ταταύλα και το 1995 η Μαρία Μιτακίδου στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος στις Νεάνιδες με αντίπαλο την Αρχοντούλα Βολακάκη».

Βεβαίως όταν έχεις και την ευκαιρία να μιλήσεις με τις αθλήτριες για τον προπονητή τους δεν την χάνεις.

«Ο Αλέξανδρος Δέσης ήταν ένας πολύ καλός προπονητής, πολύ σωστός στην συμπεριφορά του ειδικά που είχε να κάνει με γυναίκες και ήταν πάντα άψογος απέναντί μας. Μας δημιουργούσε πάντα καλή ψυχολογία και ήταν πολύ καλός και στην τεχνική, κάτι που φαίνεται και εδώ στην συμμετοχή του στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα», μας είπαν οι Χρυσούλα Τουρσουνίδου και Μαρία Μιτακίδου.

Για να παίζει κάποιος αθλητής στα 68 του χρόνια αντίπαλος με πολύ μικρότερους αθλητές σε μία προκριματική φάση, δεν είναι και το πιό σύνηθες γεγονός.

«Ξαναβρέθηκα εδώ, γιατί πλέον έχω πάρει σύνταξη και έχω χρόνο να προπονούμαι αρκετά. Μου είχε λείψει όλο αυτό, είχα να παίξω σε πανελλήνιο περίπου 30 χρόνια και πραγματικά χαίρομαι που είμαι εδώ. Το πινγκ πονγκ είναι το χόμπι μου και η ζωή μου».

Κλείνοντας αυτή την συνομιλία μας θα ήθελα να σας ρωτήσω πως βλέπετε το Ελληινκό Πινγκ Πονγκ στην σημερινή του κατάσταση. Έχει μέλλον το Άθλημα στην χώρα μας;

«Βλέπω ότι πολλά παιδιά έχουν ταλέντο, αλλά η συμμετοχή των πολλών ξένων παικτών στα πρωταθλήματα μας δεν βοήθησε το άθλημα γιατί έχασαν τις ευκαιρίες τους οι ¨Ελληνες παίκτες. Βέβαια τώρα, είναι τυχεροί γιατί μπορούν να παίζουν παντού και αυτοί που ξεχωρίζουν έχουν ευκαιρίες να αναδείξουν το ταλέντο τους και να προχωρήσουν. Παλιά υπογράφαμε το δελτίο μας σε ένα σωματείο και είμασταν δέσμιοι εφόρου ζωής».

Το gre78.blogspot.com, αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τον κ. Δέση για την συνομιλία που είχαμε στο Σ.Ε.Φ.